N, 17-05-2009 Forum: Zdrowie małego dziecka - Od miesiąca luźne kupki Re: 7 miesięcy i dziwaczne kupki Witam, pani Doktor,pozwoli Pani że wrócę do wątku. kupki co prawda nie są już twarde ani zbite ale co jakiś czas zdarzają się zielone bądź też zielonkawe.Syn skończył 8 miesięcy ,.podajemy mu Bebilon 2,Dicoflor raz dziennie Wymioty, gorączka u 6-letniego dziecka – odpowiada Dr n. med. Jolanta Uchman O czym świadczy utrzymująca się gorączka po wymiotach u dziecka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski Gorączka, bóle brzucha i wymioty – odpowiada Lek. Magdalena Pikul Dzień dobry, Rotawirusy są tylko jedną z wielu przyczyn ostrej biegunki u dzieci. Objawy infekcji przewodu pokarmowego, w zależności od etiologii, mogą utrzymywać się nawet do 10-14 dni, z okresem krótkiej poprawy. Ponadto po ustąpieniu objawów choroby czynność przewodu pokarmowego oraz skład mikroflory jelitowej normalizuje się Biegunka przewlekła jest to stan chorobowy polegający na oddawaniu większej liczby stolców o luźnej lub wodnistej konsystencji, niekiedy z obecnością krwi lub śluzu, utrzymujący się powyżej 2 tygodni (wg innych autorów – powyżej 4 tyg.), doprowadzający często do niedożywienia. Giardioza (lamblioza) Gardioza (lamblioza) to Zapalenie pęcherza u dzieci ma inne objawy niż u osób dorosłych. W okresie niemowlęcym objawem infekcji jest wysoka gorączka, a dziecko jest niespokojne, marudne, płaczliwe, nie ma apetytu i może wymiotować. W przypadku zaobserwowania wystąpienia mętnego moczu o nieprzyjemnym zapachu może to świadczyć o zapaleniu pęcherza Biała kupka u dziecka. Biała lub prawie biała kupka u dziecka nie jest prawidłowa. W wielu przypadkach takie zabarwienie stolca może bowiem świadczyć o problemach z wątrobą lub drogami żółciowymi. Jeśli więc zauważymy u swojego dziecka taką kupkę, jak najszybciej skonsultujmy się z pediatrą. Doustne płyny nawadniające podawaj dziecku w ciągu pierwszych 3 – 4 godzin od wystąpienia biegunki oraz po każdym biegunkowym stolcu. W przypadku towarzyszących wymiotów, kontynuuj nawadnianie, z tym że dziecko powinno pić płyny małymi łyczkami (możesz podawać łyżką) co kilka minut, aby nie nasilać odruchu wymiotnego. Objawy grypy pojawiają się nagle i bardzo szybko się nasilają, nawet w ciągu paru godzin. Z reguły od razu występuje gorączka (powyżej 39°C), dreszcze, uczucie rozbicia, bóle mięśni i stawów, znaczne osłabienie. Charakterystycznym objawem jest ból głowy oraz ucisk przy ruchach gałek ocznych. w badaniu lekarskim nie ma niepokojących objawów. to możemy spróbować leczyć je w domu. Jeśli któryś z powyższych punktów nam podpada to maluszka czeka pobyt w szpitalu. Podsumowując – dziecko do 3 miesiąca życia z gorączką (powyżej 38’C) ZAWSZE jest dla nas sygnałem alarmowym i chcemy je bacznie obserwować. Wysoka temperatura u dzieci bez innych objawów. W wielu przypadkach wysoka temperatura jest nieszkodliwa i nie wymaga leczenia. Jednak może być ważne, aby skonsultować się z lekarzem, jeśli u dziecka gorączka przebiega wraz z innymi objawami lub dziecko gorączkuje dłużej niż 24 godziny. YXtbfd. fot. Fotolia Lekko podwyższona temperatura nie jest groźna. Wprost przeciwnie, podczas infekcji pobudza układ odpornościowy do działania! Jeżeli jednak przekroczy 38 stopni u niemowlęcia albo 38,4 u dziecka powyżej 1. roku, trzeba ją obniżyć. Rób to jednak z głową, bo nawet mały błąd może pogorszyć stan malucha! Błąd nr 1: samodzielne dobieranie dawki leku Za duża porcja syropu na gorączkę może podrażniać żołądek dziecka lub prowadzić do zatrucia. Za mała – nie zadziała. Nie decyduj samodzielnie, jaką dawkę leku podać. Żeby to ustalić, lekarz weźmie pod uwagę nie tylko wiek, ale i wagę malucha. Nigdy nie zmieniaj też odstępu między dawkami. Leki z paracetamolem podaje się co 4 godziny, a z ibuprofenem co 6-8 godzin. Błąd nr 2: podawanie aspiryny Już miesięczny maluch może dostać preparat z paracetamolem (np. Panadol Baby, Apap, Calpol, Efferalgan), a trzymiesięczny – środek z ibuprofenem (np. Ibufen, Ibum, Nurofen). Te leki są bezpieczne dla żołądka i wątroby. Niebezpieczna jest za to aspiryna (zawiera ją np. Polopiryna czy Upsarin). U dzieci, które nie mają jeszcze 12 lat, może wywołać tzw. zespół Reye’a: nieodwracalne uszkodzenia układu nerwowego i wątroby. Błąd nr 3: przegrzewanie dziecka Otulanie albo podawanie gorących, napotnych herbatek jest dobrym pomysłem, ale tylko przy stanie podgorączkowym (37–38 stopni). Maluch z wyższą temperaturą nie może być przegrzewany, bo to prowadzi do wzrostu gorączki. Powinien być ubrany w lekkie, bawełniane ubranie (zmień je, gdy będzie wilgotne) i dobrze byłoby, gdyby dużo pił, najlepiej chłodnej wody lub mleka z piersi. To sprzyja obniżaniu gorączki. Błąd nr 4: zimna kąpiel Jeżeli leki na gorączkę jeszcze nie zaczęły działać, a termometr wskazuje powyżej 39 stopni, spróbuj ochłodzić ciało dziecka chłodnymi okładami. Zamocz gąbkę albo pieluszkę tetrową w chłodnej wodzie i połóż ją na uda i kark malucha. To nieco wystudzi krew płynącą do mózgu. Lepiej jednak nie wkładaj gorączkującego dziecka do chłodnej kąpieli, bo niekiedy szok termiczny może wywołać u niego drgawki. Błąd nr 5: lekceważenie gorączki lub stanu podgorączkowego Chociaż lekko podwyższonej temperatury się nie obniża, to nie wolno jej lekceważyć. Czasem oznacza tyle, że dziecku jest za gorąco, ale równie dobrze może być sygnałem, że malucha coś bierze. Nawet z lekkim stanem podgorączkowym dziecko nie powinno wychodzić na spacer ani do żłobka. Nie lekceważ też nigdy gorączki, której nie towarzyszą inne symptomy. Może świadczyć o zakażeniu układu moczowego! Dowiedz się więcej o zdrowiu dziecka: na podstawie tekstu Sylwii Niemczyk/Twoje dziecko Biegunka u dziecka może pojawić się w różnych okolicznościach, niemniej jednak zawsze jest uciążliwym problemem i nie wolno jej lekceważyć. Jak pokazują statystyki, w okresie wczesnego dzieciństwa u większości małych pacjentów występuje co najmniej jeden epizod biegunkowy. Biegunka u dziecka to nic innego jak luźne lub wodniste stolce, które pojawiają się przynajmniej cztery razy w ciągu doby. Przyczyny biegunek u dzieci są różne. Problem ten może pojawić się na skutek alergii pokarmowej, zatrucia, zakażenia bakteryjnego, zakażenia pasożytniczego, infekcji wirusowej. Jeśli zauważymy u naszego dziecka biegunkę, musimy reagować natychmiast. Zaniechanie leczenia może doprowadzić do odwodnienia organizmu. spis treści 1. Co to jest biegunka u dziecka? 2. Objawy biegunki u dziecka 3. Przyczyny biegunki u dziecka 4. Przewlekła biegunka u dziecka 5. Biegunka u niemowlaka 6. Biegunka rotawirusowa 7. Biegunka a zatrucie pokarmowe 8. Rodzaje i leczenie biegunek u dziecka 9. Dieta przy biegunce 10. Probiotyk na biegunkę 11. Kiedy odwiedzić lekarza? rozwiń 1. Co to jest biegunka u dziecka? Biegunka to problem spędzający sen z powiek nie tylko dzieciom, ale także ich rodzicom. Jest niestety częstym zjawiskiem szczególnie u niemowląt, których flora bakteryjna dopiero się kształtuje i przyzwyczaja do przyjmowania pokarmu Zobacz film: "Jak pozbyć się uczucia ciężkich nóg?" Biegunka u dziecka jest reakcją obronną organizmu na atak substancji toksycznych bądź czynników chorobotwórczych. Biegunkę u dziecka można stwierdzić, jeżeli występują minimum cztery luźne lub wodniste stolce w ciągu doby. Podrażnione jelita kurczą się, przyspieszają ruchy perystaltyczne i przesuwanie pokarmu. Biegunka u dziecka charakteryzuje nie tylko oddawaniem stolców o luźnej konsystencji, ale również innymi symptomami np. krwią, śluzem lub ropą w stolcu. Mogą pojawić się również: niestrawione resztki pokarmów, podrażnienie w okolicach odbytu, kolor lub zapach stolca inny niż zwyczajowo. Dziecko borykające się z biegunką zazwyczaj odczuwa zmęczenie. Problemowi może towarzyszyć również gorączka i ból brzucha. Biegunki nie można ignorować, ponieważ grozi odwodnieniem i spadkiem masy ciała. 2. Objawy biegunki u dziecka Objawy biegunki u dziecka bywają różne. U większości maluchów obserwuje się: liczne wolne i tryskające stolce, gorączka, wymioty, nudności, ból brzucha, złe samopoczucie, niechęć do picia, wzmożone pragnienie, zapadnięte gałki oczne, płacz bez łez, bardzo rzadkie oddawanie moczu. 3. Przyczyny biegunki u dziecka Biegunka u dziecka najczęściej wywoływana jest przez bakteryjne zakażenie błony śluzowej jelit. Może się jednak pojawić również w przypadku chorób niezwiązanych z układem pokarmowym, takich jak: zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, grypa żołądkowa. Biegunka u małych dzieci zazwyczaj spowodowana jest zakażeniami wirusowymi, bakteryjnymi (bakterie, np. z rodzaju Salmonella) lub pasożytniczymi. Problem może być spowodowany także alergią pokarmową, błędami w żywieniu, przyjmowaniem niektórych leków lub antybiotyków. Do innych przyczyn zaliczyć należy: spożycie nieświeżych pokarmów, zatrucie lekami, używkami, substancjami toksycznymi i metalami ciężkimi, choroby jelit, lęk, stres, zdenerwowanie, przejedzenie, zjedzenie za dużej ilości błonnika. Luźne stolce i wymioty są charakterystyczne przy rotawirusowym zapaleniu żołądka i jelit. Zdarza się, że wygląd kału przypomina mocz. Taka sytuacja ma jednak miejsce stosunkowo rzadko. U dzieci powyżej trzeciego roku życia podczas zapalenia żołądka i jelit może występować ból brzucha. Biegunki w okresie zimowym zazwyczaj wywołane są infekcją wirusową. U większości osób poprzedzone są zakażeniem układu oddechowego. Mały pacjent może uskarżać się wówczas na kaszel, katar, ból gardła, gorączkę czy zaczerwienione gardło. Biegunki w okresie letnim mogą pojawić się z kolei na skutek zakażenia bakteryjnego (salmonellozy, szigelozy, lambliozy). Biegunka u dzieci występująca łączniez z wymiotami jest szczególnie niebezpieczna, bo szybko prowadzi do odwodnienia organizmu. Brak odpowiedniej reakcji rodziców może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi u dziecka. To ważne, szczególnie w przypadku niemowląt, których ciało nie jest jeszcze przystosowane do oszczędzania wody. O odwodnieniu możemy mówić, gdy utarta wody wynosi około 3% masy ciała, natomiast przy 20% istnieje zagrożenie życia. Aby uniknąć odwodnienia, dziecku należy podawać wodę w małych porcjach, nawet co kilka minut. Niezastosowanie się do tych zaleceń może prowadzić do wymiotów oraz dalszego odwadniania się organizmu. 4. Przewlekła biegunka u dziecka Przewlekła biegunka u dziecka jest szczególnie niepokojąca. Tego typu biegunka trwa dłużej niż dwa tygodnie. Najczęstszą przyczyną biegunki przewlekłej jest ostre zapalenie jelit. Biegunka u dzieci do trzeciego roku życia wynika często z faktu, że najmłodsi nie radzą sobie z przeżuwaniem pokarmu. To charakterystyczne dla maluszków zjawisko nazywane jest biegunką małych dzieci. W przypadku biegunki przewlekłej niezbędna jest konsultacja z lekarzem. Inne przyczyny biegunek przewlekłych u dzieci, to: zespół złego wchłaniania wywoływany przez chorobę trzewną, nietolerancja laktozy, nadwrażliwość pokarmowa, niewłaściwe karmienie piersią, nieprawidłowości anatomiczne w budowie jelit, choroba trzewna. Chorzy powinni stosować dietę bezglutenową, której trzeba przestrzegać przez całe życie. Zdarza się, że po jakimś czasie stosowania diety można ją odstawić i odżywiać się normalnie. Niestety, takie postępowanie nie oznacza całkowitego wyleczenia. Może się okazać, że po paru latach ponownie trzeba będzie spożywać produkty, które nie zawierają glutenu. 5. Biegunka u niemowlaka Biegunka u niemowlaka to niepokojący objaw, który nie powinien być przez nas bagatelizowany. Pierwszy stolec u noworodka jest ciągnący, ciemny, przypominający nieco gumę – tzw. smółka. Dzieci karmione piersią (te do drugiego miesiąca życia) zazwyczaj mają stolce w kolorze żółto-mlecznym. Ilość wypróżnień u zdrowego maluszka może wahać się od jednego do siedmiu (zależy to od częstotliwości podawanych posiłków). Biegunka u dziecka karmionego piersią może charakteryzować się nie tylko zwiększeniem liczby oddawanych stolców, ale również obecnością śluzu w stolcu, złym samopoczuciem dziecka. Biegunka u dziecka karmionego piersią występuje rzadziej i zazwyczaj przebiega lżej niż u dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym. Jak poznać u niemowlęcia, że występuje biegunka, skoro wypróżnia się ono często w ciągu dnia? Biegunka u niemowląt może objawiać się: częstszym niż dotychczas oddawaniem stolca (częstotliwość ta jest nieadekwatna do ilości karmienia), wyglądem stolca (kupka może być rzadka lub płynna, może mieć również odcień zielonkawy. Zdarza się, że stolec zawiera śluz, ropę lub krew), nieprzyjemnym lub intensywnym zapachem stolca (zdarza się, że zapach kupy może kojarzyć się z zapachem zgniłego jaja), odparzeniami w okolicach odbytu, zaczerwienioną skórą wokół odbytu. W przypadku niemowląt, ważne jest zapobieganie odparzeniom. Kwaśny stolec może powodować zaczerwienienie oraz podrażnienie skóry. Po każdej defekacji należy umyć pupę maluszka przy użyciu letniej wody. Po dokładnym osuszeniu skórę należy natłuścić. Rodzic nie powinien zapominać również o tym, by jak najczęściej zmieniać maluszkowi pieluchy. 6. Biegunka rotawirusowa Biegunka rotawirusowa, u większości małych pacjentów, objawia się rozwolnieniem, a także gorączką i wymiotami. Objawy zakażenia rotawirusem pojawiają się zazwyczaj od 1 do 3 dni po okresie wylęgania. Charakteryzują się wysoką intensywnością, mogą trwać nawet do 48 godzin. Wraz z wymiotami dziecko zaczyna oddawać wodniste, niekiedy tryskające stolce. Skutkiem bardzo silnej biegunki rotwirusowej jest odwodnienie (83 proc. przypadków). W przypadku dzieci, które były szczepione lub miały kontakt z rotawirusem przebieg choroby może być łagodniejszy. U tych maluchów zazwyczaj obserwuje się jeden epizod związany z biegunką lub wymiotami. Szczepionka na rotawirusy jest bardzo skuteczna i zapobiega ciężkim przypadkom choroby. Może być podawana niemowlakom, które skończyły drugi rok życia. 7. Biegunka a zatrucie pokarmowe Zatrucie pokarmowe u dzieci może przebiegać różnie, w zależności od wieku malca i ilości spożytego nieświeżego pokarmu. Jeśli silna biegunka trwa dłużej niż dwa dni i towarzyszy jej osłabienie dziecka, należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Objawy, które mogą świadczyć o zatruciu pokarmowym, poza częstszym oddawaniem stolca, to luźna wodnista konsystencja kału ze śluzem lub krwią, wymioty oraz bóle brzucha. Może pojawić się też gorączka, ale nie musi. Biegunki spowodowanej zatruciem pokarmowym nie należy lekceważyć. Prowadzić może do groźnych powikłań: odwodnienia, niedoborów elektrolitowych, niedokrwistości, wstrząsu. Aby zapobiegać zatruciom u dzieci, należy wybierać odpowiednie produkty żywnościowe i sprawdzać ich datę ważności. Ponadto, liczy się sposób przygotowywania produktów – nie wolno maluchom podawać niegotowanych jarzyn czy niedogotowanego i nierozdrobnionego mięsa. Dieta powinna być urozmaicona i bogata w składniki odżywcze. Warto też dbać o zasady higieny i myć ręce przed podaniem dziecku pożywienia. Najbezpieczniejsze jest jak najdłuższe przystawianie dziecka do piersi. Przez pierwsze dni biegunki spowodowanej zatruciem pokarmowym należy zrezygnować z pokarmów stałych i ograniczyć dietę do picia płynów. Wskazana jest ciepła woda przegotowana lub herbatka z mięty. Potem jadłospis można urozmaicać o kleiki ryżowe. 8. Rodzaje i leczenie biegunek u dziecka Leczenie biegunki u dziecka może przybierać różne formy. W przebiegu biegunki łagodnej, która objawia się oddawaniem kilku luźnych pienistych stolców na dobę, nie obserwuje się dodatkowych objawów takich jak gorączka czy wymioty. Dzieciom karmionym piersią nie należy podawać innych pokarmów, ograniczyć sie wyłącznie do karmienia mlekiem naturalnym. W przypadku maluszków karmionych butelką należy zastosować dietę, która nie zawiera laktozy i glutenu. Zalecane jest podawanie zmiksowanej marchewki z mięsem, kleiku ryżowego, startego jabłka. W przebiegu biegunki średnio ostrej, która objawia się oddawaniem od kilku do kilkunastu stolców na dobę, u dziecka może pojawić się również rozdrażnienie, osłabienie lub pogorszenie nastroju. Dziecko może wykazywać objawy wymiotów, odwodnienia, gorączki. Kolejnym symtomem jest utrata wagi. U maluszka karmionego piersią nie przerywaj karmienia, natomiast po porozumieniu się z lekarzem podawaj mu roztwór gastrolitu, np. dwie łyżeczki co pół godziny. Dziecku karmionemu butelką na 4 godziny odstaw mieszanki mleczne i stosuj „dietę wodną”. Potem powoli włączaj kleik ryżowy, marchwiankę - miksowaną marchew z mięsem, a na końcu dopiero mleko modyfikowane. W przebiegu biegunki ciężkiej dziecko oddaje kilkanaście wolnych stolców na dobę z dużą ilością gazów i śluzu, wymiotuje, nie chce pić, jest senne, może mieć gorączkę. Ma wyraźne objawy odwodnienia, zapadnięte oczy, oddaje mało moczu. Stan ten wymaga natychmiastowej reakcji rodzica, a także konsultacji lekarskiej. Niezbędne jest nawadnianie dziecka kroplówką. W przebiegu biegunki ciężkiej, należy postępować podobnie jak w przypadku biegunki średnio ciężkiej. U dziecka, które boryka się z biegunką toksyczną stolce pojawiają się często. Są one wodniste, z domieszką krwi lub śluzu. Biegunka toksyczna jest najcięższą postacią biegunki, dlatego dziecko powinno zostać poddane szybkiej hospitalizacji. Objawami biegunki toksycznej są: wysoka gorączka, zamroczenie, wymioty. Podobnie jak w przypadku biegunki ciężkiej, dziecku należy podać kroplówkę. To jedyny sposób, aby zapobiec odwodnieniu. Dodatkowo, kroplówka zapewni maluchowi odpowiednią ilość elektrolitów. Biegunkę, która pojawiła się na skutek alergii lub nietolerancji pokarmowej leczy się poprzez eliminację danego alergenu. Wykluczenie antygenu zewnątrzpochodnego, który wywołuje reakcję alergiczną zazwyczaj skutkuje ustąpieniem dolegliwości. Niektóre dzieci wymagają dodatkowego leczenia farmakologicznego. Biegunka spowodowana nietolerancją pokarmową rzadziej wywołuje gwałtowne objawy choroby, nie towarzyszy jej też gorączka. Ważne! Należy pamiętać, że im mniejsze dziecko, tym większe jest to ryzyko. Dziecko trzeba poić wodą, nawet wtedy, gdy stawia opory. Może tak się zachowywać z powodu uciążliwych dolegliwości i przemęczenia. Można stosować także specjalne płyny nawadniające, które są o wiele bardziej skuteczne. Pilnuj, aby dziecko wypijało około 1/3 kubka płynów na godzinę. Pamiętaj, że woda źródlana posiada mniejszą ilość elektrolitów niż np. woda mineralna, dlatego można ją stosować nie dłużej niż kilka godzin. Biegunka u dziecka rzadko wymaga leczenia antybiotykami. Leki te należy zastosować, gdy w stolcu pojawia się krew. Zdecydowanie najważniejsze w czasie choroby jest nie dopuszczenie do odwodnienia organizmu. Częste stolce sprzyjają odparzeniom na pośladkach, warto zdecydować się na stosowanie pudrów, maści i kremów. Kiedyś biegunka u dziecka była leczona głodówką. Dziś już wiadomo, że nie jest to słuszna metoda. W przypadku wystąpienia ostrej biegunki u niemowlaka należy jak najszybciej wprowadzić płyny. Już po 4-6 godzinach od podania płynów możesz spokojnie karmić dziecko piersią lub kontynuować stosowanie mleka modyfikowanego jak dotychczas. Na rynku dostępne są leki, które pomagają w zwalczaniu biegunki. Można dostać je w formie płynnej lub puddingu. W skład niektórych wchodzą owoce, np. banany, które sprawiają, że produkt ma bardzo przyjemny smak. Są wzbogacone witaminami i różnymi składnikami odżywczymi. Preparaty z bakteriami kwasu mlekowego, pomagają przywrócić naturalną florę bakteryjną w jelitach, usuwają substancje toksyczne z organizmu, a także wpływają na prawidłową konsystencję stolca. Rodzice powinni bacznie obserwować dziecko, a także zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu malucha. Powodem do niepokoju zawsze jest ostra biegunka, przy której pojawia się śluz i krew. Bywa ona szczególnie niebezpieczna, kiedy symptomy chorobowe utrzymują się od kilku do kilkunastu godzin. 9. Dieta przy biegunce Dieta przy biegunce powinna być lekkostrawna. Większość z nas pamięta, że w trakcie biegunek z okresu dzieciństwa otrzymywało starte jabłka i marchew. Nieprzypadkowo. W tych produktach znajdują się między innymi pektyny wspierające hamowanie rozwolnienia. Marchew można zagotować z niewielką ilością soli i podawać z lekkostrawnym ryżem. Z jabłek najlepiej zrobić przecier (nie pomijając skórek, w których znajduje się najwięcej hamujących biegunkę składników odżywczych). Starszym dzieciom należy podawać takie potrawy, które nie obciążają organizmu i szybko się trawią. Przykładem mogą być wykonane domowym sposobem kisiele, kompoty czy przeciery z gotowanych warzyw. Dziecku można podać również puree z banana, ryż z tartym jabłkiem lub pszenną bułeczką cieniutko posmarowaną masłem. Ból brzucha nie powinien się pojawić także po dodatku do tej kanapki w postaci plasterka zielonego ogórka bez skórki i chudej szynki. Na problemy żoładkowe dobrym rozwiązaniem jest zupa jarzynowa z przewagą marchewki, ziemniaki gotowe w mundurkach, świeże zioła. Można ugotować również potrawkę z kurczaka lub pulpety z chudej ryby z dodatkiem ziemniaków i brokułów. Skutecznym, a także naturalnym sposobem na biegunkę jest napar na bazie suszonych czarnych jagód. Zawarte w naparze łagodzą biegunkę i pomagają w uszczelnianiu błony śluzowej jelit. Wskazane jest podawanie naparu 2 lub 3 razy dziennie. Warto jednak pamiętać, że podstawę leczenia stanowią odpowiedni probiotyk i nawadnianie dziecka. Natomiast jeśli biegunka nie ustępuje, najlepiej udać się do lekarza. 10. Probiotyk na biegunkę Niezwykle ważną rolę w zwalczaniu biegunki u dzieci odgrywa odpowiedni probiotyk. Obecnie bardzo popularnym i najlepiej przebadanym szczepem jest Lactobacillus rhamnosus GG. Na polskim rynku zawiera go probiotyk Active Flora baby dostępny w formie kropli i przeznaczony dla maluchów od pierwszego dnia życia. Preparat ten spisuje się doskonale w przypadku ostrych biegunek. Lactobacillus rhamnosus GG skraca czas ich trwania średnio o 37 godzin, a w przypadku biegunek wywołanych rotawirusem – 48 godzin. Podając dziecku probiotyk, wspieramy rozwój odpowiedniej flory bateryjnej wewnątrz jelit, w której Lactobacillus rhamnosus GG występuje naturalnie. 11. Kiedy odwiedzić lekarza? Jeśli u dziecka pojawi się biegunka obserwuj go uważnie. Kiedy odnotujesz objawy odwodnienia, silnie wymioty, dziecko odmawia przyjmowania płynów, pojawiają się stolce z domieszką krwi, ma wzdęty brzuszek albo odczuwa silny ból brzucha, zgłoś się do lekarza. Występowanie biegunki u małego dziecka może być dla niego niebezpieczne. Statystyki mówią, że 95% dzieci przed ukończeniem 5. roku życia cierpi na biegunkę, dla wielu z nich leczenie kończy się w szpitalu. Jeśli u naszego dziecka pojawią się trzy wolne stolce, a malec czuje się dobrze to wtedy nie trzeba zabierać go do lekarza. Za zmianę konsystencji stolca mogą odpowiadać czynniki psychiczne (stres, zdenerwowanie) lub przejedzenie. Biegunka u niemowlaków może być spowodowana też przez za wczesne wprowadzenie do diety jakiegoś pokarmu – organizm dziecka nie przyzwyczaił się do trawienia nowości. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy 1. Gorączka u dziecka. Czyli? Prawidłowa temperatura ciała mieści się mniej więcej w przedziale 36,4-37 st. C, chociaż u dzieci zakres ten może być szerszy i wynosić 36,2-37,2 st. C. O gorączce mówimy, gdy temperatura przekracza 38 st. C. Musimy też wziąć pod uwagę, gdzie mierzymy temperaturę. Jeżeli korzystamy z pomiarów w odbycie należy odjąć pół stopnia. Pamiętajmy też, że termometry bezdotykowe są najmniej dokładne - warto kilka razy dokonać pomiaru (zwykle zaleca się około trzech razy) i wyciągnąć średnią. 2. Kiedy zbijać gorączkę? To jedno z najczęstszych pytań. Gorączka nie jest chorobą, jest objawem. Powinniśmy przede wszystkim łagodzić dolegliwości, a nie od razu walczyć z gorączką. Podwyższona temperatura działa pobudzająco na nasz układ odpornościowy, który wówczas lepiej walczy z wirusami. Z drugiej strony, same wirusy wolniej namnażają się w wyższych temperaturach. Zatem odpowiadając na pytanie: po leki przeciwgorączkowe sięgamy, kiedy dziecko przy gorączce ewidentnie źle się czuje, jest bardzo rozdrażnione lub apatyczne, ma dolegliwości bólowe, odmawia przyjmowania płynów. Ważną bowiem kwestią jest nawadnianie dziecka gorączkującego, które traci więcej płynów, chociażby przez parowanie i przyspieszony oddech. 3. Jak podawać leki przeciwgorączkowe, co jest ważne? Leki przeciwgorączkowe należy podawać w odpowiednich dawkach, aby były skuteczne, a także bezpieczne dla naszego dziecka. Możemy podawać jeden rodzaj leku, pilnując odstępów między kolejnymi dawkami (pomiędzy kolejnymi dawkami paracetamolu minimum cztery godziny, a pomiędzy kolejnymi dawkami ibuprofenu minimum sześć godzin). Możemy też stosować zamiennie obydwa leki, w tej sytuacji odstęp pomiędzy nimi jest dowolny. Jeżeli chodzi o skuteczne i bezpieczne dawki leków dla dzieci to dla ibuprofenu będzie to 7,5-10 mg/kg masy ciała na dawkę (dotyczy to zarówno postaci doustnych jak i doodbytniczych), a dla paracetamolu 10-15 mg/kg masy ciała dla preparatów doustnych oraz 20-25 mg/kg masy ciała dla postaci doodbytniczych. 4. Paracetamol czy ibuprofen? Których leków nie stosować? Na co uważać? Na to pytanie nie ma jednej dobrej odpowiedzi. Paracetamol może być podawany już od pierwszych dni życia, natomiast ibuprofen zalecany jest po trzecim miesiącu życia. W zależności od reakcji dziecka na leki, a także od choroby, która jest przyczyną gorączki, podajemy jeden lub drugi preparat. Można je również stosować zamiennie w sytuacji, gdy temperatura nie zmniejsza się po podaniu jednego z nich. Jeżeli dziecko wymiotuje lepiej podać lek w postaci czopków doodbytniczych. W tej formie lek podamy także najmłodszym niemowlętom, które często ulewają. U dziecka, które wymiotuje bezpieczniej jest zacząć obniżać temperaturę paracetamolem, ponieważ ibuprofen może podrażniać śluzówkę żołądka i jelit, w której i tak już się toczy stan zapalny. Dodatkowo ibuprofen nie jest zalecany u dzieci odwodnionych, do czego właśnie predysponują nieżyty żołądkowo-jelitowe. To są tylko niektóre sytuacje, na które musimy uważać. Zawsze należy skonsultować z lekarzem wszelkie nasze wątpliwości, zwłaszcza gdy dziecko ma chorobę przewlekłą, przyjmuje na stałe różne leki (mogą zachodzić interakcje). Najważniejszą rzeczą dla nas, rodziców, powinna jednak być świadomość, że u dzieci poniżej 12 nie stosujemy kwasu acetylosalicylowego. Wiąże się to z ryzykiem wystąpienia rzadkiego powikłania - zespołu Reye'a, związanego z zaburzeniami świadomości oraz niewydolnością wątroby. Leki przeciwgorączkowe dla dzieci. O czym powinniśmy pamiętać? 5. Czy forma podania leku ma znaczenie? Leki przeciwgorączkowe dostępne są jako preparaty doustne (syropy, tabletki, kapsułki), doodbytnicze (czopki) oraz dożylne (zarezerwowane do użytku w warunkach szpitalnych). U noworodków i niemowląt w pierwszych miesiącach życia lepiej podawać czopki (paracetamol, pamiętajmy, że ibuprofen jest zalecany dopiero po trzecim miesiącu życia). U starszych, w zależności, jak nam jest wygodniej podać, co dziecko lepiej toleruje, a także jakie ma objawy - przy wymiotach np. będziemy podawać czopki, przy biegunce preparaty doustne. Tabletki i kapsułki podajemy oczywiście dzieciom starszym (nie wcześniej jak po szóstym roku życia, żeby uniknąć zadławienia). 6. Co z kompresami, chłodnymi kąpielami - mogą pomóc czy zaszkodzić? Stanowią pewną pomoc w obniżaniu temperatury ciała, ale to nie od nich powinniśmy zaczynać. Najpierw należy podać dziecku lek przeciwgorączkowy, żeby obniżył "ustawienie termostatu" w głowie, a dopiero potem robić chłodne kompresy (zwykle na kark, czoło, pachwiny) lub kąpiel chłodzącą (taka kąpiel powinna mieć temperaturę o stopień, dwa mniejszą niż temperatura ciała dziecka). W przeciwnym razie możemy spowodować, że nasza pociecha będzie doświadczać nieprzyjemnych dreszczy, bowiem bez podania leku przeciwgorączkowego organizm będzie dążył do utrzymania temperatury, jaka aktualnie jest "ustawiona" w mózgu. 7. Co powinno nas zaniepokoić? Zawsze czerwonym światłem powinien być stan dziecka. Gdy jest nadzwyczaj rozdrażnione albo apatyczne (rodzic często opisuje ten stan "to nie moje dziecko") powinniśmy skonsultować się z lekarzem. Musimy dbać o prawidłowe nawodnienie, dziecko może nie mieć apetytu przez kilka dni i nie musimy go zmuszać do jedzenia, ale powinniśmy dbać o prawidłowe nawodnienie - powinniśmy często proponować dziecku coś do picia (najlepiej wodę, ale może też być rozwodniony sok, np. jabłkowy). Zdecydowanie niepokojące jest występowanie wybroczyn, mogą one świadczyć o rozwijającym się poważnym zakażeniu ( o sepsie). Wybroczyny to małe czerwone, brązowe lub fioletowe plamki na skórze, które nie bledną pod uciskiem (możemy to ocenić uciskając miejsce z plamką przezroczystym przedmiotem np. linijką, szklanką). Dziecko z wybroczynami towarzyszącymi gorączce wymaga pilnej konsultacji na SOR. 8. Czy schemat postępowania jest taki sam u noworodka, niemowlęcia i małego (i starszego) dziecka? Jeżeli chodzi o noworodki i gorączkę to jest to połączenie, które wymaga pilnej konsultacji pediatrycznej. U tak małych dzieci (tj. w pierwszym miesiącu życia) nawet stan podgorączkowy (temperatura ciała pomiędzy 37,3 a 38 st. C) może świadczyć o rozwijającej się poważnej infekcji. Noworodki często przechodzą infekcje z bardzo niespecyficznymi objawami, dlatego wymagają pilnej interwencji. U niemowląt do trzeciego miesiąca życia również każda gorączka i stan podgorączkowy wymagają konsultacji. Natomiast u starszych dzieci, które przy gorączce czują się dość dobrze możemy poczekać z konsultacją dwa-trzy dni. Ważne, żeby w tym czasie dbać o odpowiednie nawodnienie i łagodzenie innych dolegliwości związanych z infekcją (katar, kaszel). Jeżeli dziecko poza gorączką nie ma innych objawów, to dobrze jest jak najszybciej zrobić badanie ogólne moczu, aby wykluczyć zakażenie dróg moczowych. 9. Czy gorączka jest powodem, aby iść z dzieckiem do lekarza? Kiedy to robić? A kiedy od razu do szpitala? Tak, gorączka wymaga konsultacji lekarskiej, ale nie zawsze musi być ona pilna. U starszych niemowląt i dzieci, które są ogólnie w dobrej formie możemy poczekać dwa-trzy dni, pamiętając o badaniu moczu w sytuacjach, gdy gorączce nie towarzyszą inne objawy, lub dziecko ma do tego wskazania np. poszerzenie układów kielichowo-miedniczkowych w nerkach. Pilnej konsultacji wymagają noworodki i niemowlęta do trzeciego miesiąca życia, towarzyszące gorączce wymioty, zły stan dziecka, obecność wybroczyn na skórze, wysypka. Szczególnej uwagi wymagają też dzieci z chorobami przewlekłymi jak np. cukrzyca, wady serca. Natomiast pilnej konsultacji na SOR wymagają dzieci w złym stanie, apatyczne. Gdy obserwujemy u nich narastającą ilość wybroczyn na skórze, a także gdy nie udaje nam się nawodnić dziecka i dochodzi do odwodnienia organizmu. 10. Czego objawem może być gorączka? Przyczyny gorączki u dzieci mogą być różne. Najczęstsze to oczywiście infekcje: wirusowe, bakteryjne i, rzadziej, grzybicze. Infekcje mogą dotyczyć różnych układów: oddechowego, pokarmowego, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, ale też bardziej poważne, układu nerwowego (zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych). Poważną przyczyną gorączki jest również udar cieplny. Z rzadszych przyczyn występujących u dzieci będą to: zaburzenia endokrynologiczne (np. nadczynność tarczycy), choroby metaboliczne, układu nerwowego, niektóre leki. Jedną z częstszych przyczyn gorączki u dzieci są szczepienia. Natomiast ząbkowanie może dać nieznaczne podwyższenie ciepłoty ciała, raczej nie przekraczające 38,2 st. C. 11. Czy z gorączką dziecko może wychodzić na dwór? Zdecydowanie nie. Powinniśmy ograniczyć wyjścia do koniecznego minimum np. na wizytę do lekarza. Spacery są zalecane u dziecka, które przynajmniej od doby ma prawidłową temperaturę ciała i dobrze się czuje.